Wo 21 aug
Bij de verschillende overnachtingsplekken heb ik ondertussen verschillende oplossingen gezien voor bepaalde “problemen”, die ik nog nooit eerder had gezien. De laatste twee die ik gezien heb, hadden één ding gemeen: een transportband. Dat was ook de enige gelijkenis.
De ene oplossing bestrof een broodrooster. Ze eten hier graag geroosterd brood bij het ontbijt. Bij dit apparaat leg je het brood neer, waarna het door een transportband langzaam onder een paar hete spiralen doorgetrokken wordt.
Over doortrekken gesproken: De tweede oplossing was een waterloze WC-pot. Je gaat zitten, doet je dingetje en daarna moet je vijf keer op een pedaal naast de pot trappen. Dat getrap brengt een transportband in beweging die jouw boodschap naar onbekende bestemming transporteert.
Gisteravond mooi een poosje op het terras gezeten met Nieuwzeelandse Mike. Eerst dronken we een biertje, totdat we erachter kwamen dat een karaf met een halve liter wijn maar vier euro koste. Toen zijn we de Spaanse cultuur wat meer op die manier gaan beleven.
Zoals ik eerder al vermelde, was vandaag een korte etappe. Ik ben dan ook mooi op tijd in het stadje Puigcerda. Er is hier geen refugio en ik kom met Nieuwzeelandse Mike tot een mooie oplossing. We huren een tweepersoons kamer, met twee bedden in een hostel. Dat scheelt zo weer een paar tientjes per persoon.
De tocht zelf was niet heel spannend. Het eertse gedeelte ging voornamelijk over een grote vlakte vol koeien en paarden. Het uitzicht over de dalen had best mooi kunnen zijn, maar er hing een vrij dichte damp boven, waardoor het uitzicht nogal werd beperkt.
