In de aanloop


Van onze wandeltocht naar Santiago de Compostela heb ik voor wat betreft de uitrusting een paar waardevolle lessen geleerd. Lessen waar ik nu met het lopen van de GR11 profijt van hoop te hebben:

De tent die we bijvoorbeeld mee hadden was eigenlijk te klein. Mijn rugzak kon ik er niet goed in kwijt en als ik er op mijn rug in lag, raakten mijn tenen het doek van de binnentent.
Doordat we van huis uit naar Spanje liepen, liepen we logischerwijs van noord naar zuid. Dat maakte dat we in de koude nachten van april een paar keer in Nederland kampeerden. Nachten waar de volgende ochtend de witte rijp buiten op het tentzeil stond en waar de condens van onze adem een laagje ijs in de binnentent had gevormd. Onze slaapzakken waren voor deze gevalletjes van nachtvorst net wat aan de dunne kant. Ik sliep dan ook met alle mogelijke kleding aan en had het alsnog koud. Dat mijn tenen tegen het zeil van de binnentent aanduwden hielp daarbij ook bepaald niet mee. Later in het warmere Frankrijk waren de slaapzakken perfect, maar ik had mijn lesje geleerd: als je het koud hebt, slaap je niet lekker!

Met deze lessen in mijn achterhoofd heb ik voor deze tocht een 2-persoons tent gekocht. De MSR Hubba Hubba NX is 250 gram zwaarder dan mijn oude tentje, maar ik heb er een zee aan ruimte in. Ik pas er zelf in, mijn rugzak past er in en dan nog houd ik ruimte over. Dat maakt voor mij het relatief kleine beetje extra gewicht meer dan goed.

De slaapzak die meegaat is de Moutain Equipment Classic 300, met een comforttemperatuur van 5 graden. Met de comforttemperatuur wordt de laagste temperatuur aangegeven waarbij iemand nog comfortabel in de slaapzak kan slapen en het niet koud krijgt. Misschien zou ik wel afkunnen met een wat dunnere slaapzak, maar ik weet ondertussen dat kleumend in mijn tentje liggen niet helemaal mijn ding is. Met deze slaapzak hoop ik dat te voorkomen.

Voor het luchtbed heb ik gekozen voor de Therm-a-Rest Neoair All Season met speedvalve. Vooral de speedvalve is erg gemakkelijk. Het maakt gebruik van een simpel natuurkundig principe: het Venturi effect. Heel simpel gezegd komt het er op neer dat de lucht die je in de betrekkelijk grote opening blaast, omgevingslucht “meesleept” het luchtbed in. Met een keer of 8 blazen is het luchtbed vol!

Ik was heel tevreden over de schoenen die ik aanhad. De Tatra II GTX van Hanwag hebben zich uitstekend gehouden tijdens de 2800 kilometer van Nederland naar West-Spanje en om die reden heb ik voor deze tocht een nieuw paar van dezelfde schoenen gekocht.

Tijdens de tocht naar Santiago de Compostela had ik als rugzak de Lowe Alpine TFX Cerro Torre 65:85 mee. Dit is een beest van een rugzak, maar met een gewicht van ruim 2,7 kg wel wat aan de zware kant. Ik ben daarom op zoek gegaan naar een wat lichtere rugzak en kwam uit bij de Lundhags Padje Light 60 (liter), die met 1150 gram een stuk lichter is. Ondertussen heb ik er al wat kilometers mee gelopen en tot nu toe ben ik er goed tevreden over. Je kunt merken dat de rugzak gemaakt is door mensen die zelf ook hiken. Het is bijvoorbeeld de 1e rugzak die ik heb, waarbij ik onder het lopen gemakkelijk bij mijn waterfles kan.

Om mezelf en de rugzak een beetje droog te houden tijdens regen ben ik op zoek gegaan naar een goede, grote poncho. Op internet las ik goede reviews over de Frogg Toggs Ultra-Lite2 Poncho. Helaas wordt die niet in Europa verkocht. Nu had ik geen haast en met de webwinkels van tegenwoordig is het kinderwerk om iets uit een ander werelddeel te halen.

Toen we naar Spanje liepen, hadden we in het begin geen wandelstokken. Dat veranderde nadat we onderweg een paar oudgedienden ontmoetten. Zij hadden Europa al verschillende malen lopend doorkruist en liepen wél met wandelstokken. Zij wezen ons erop dat hun stokken een paar belangrijke doelen dienden: ze haalden gewicht van hun knieën en ze gaven stabiliteit. We hebben daarop een paar rechte stokken uit de bosschages gesneden. De rest van de tocht hebben we er naar alle tevredenheid mee gelopen.
Na het kijken van een paar YouTube video’s van onder andere wandelveteraan Chase Mountains, heb ik besloten een paar goede wandelstokken te kopen van het merk Leki. Ik vroeg me nog wel af in hoeverre ik zou moeten wennen aan het wandelen met stokken. Ondertussen heb ik er al wat afstanden mee afgelegd en het valt me mee hoe snel ik er vertrouwd mee raak.

Wat ook anders is aan deze wandeltocht ten opzichte van de vorige is het feit dat ik niet iedere avond zal eindigen in de bewoonde wereld. Het zal voorkomen dat er overnacht moet worden op de berg. Dat heeft tot gevolg dat ik extra proviand mee moet nemen en iets moet hebben waarmee ik mezelf kan voorzien van schoon drinkwater. Voor dat laatste neem ik een waterfilter mee. Daarmee kan ik water uit een beekje of meertje filteren zodat het veilig gedronken kan worden. Een Sawyer Squeeze SP131.

Het kooktoestel dat ik meeneem heeft op de tocht naar Spanje zijn dienst al bewezen. Voor de zekerheid heb ik nog wel een onderhoudssetje gekocht, met nieuwe rubber ringetjes en ander vervangend materiaal. De MSR Whisperlite International is een fijn apparaatje. Het werkt op verschillende soorten, gemakkelijk te verkrijgen brandstoffen, zoals benzine, wasbenzine of terpentine.

Als ik de wandelverhalen mag vertrouwen van degenen die me voorgingen op de GR11, dan kan ik er vanuit gaan dat de route goed aangegeven staat. Het pad is aangegeven zoals eigenlijk alle lange-afstands-wandelpaden, met een rood-witte markering. Meestal wordt die gewoon ergens met een kwast op geschilderd. Witte streep boven, rode streep onder. Wat zo’n markering je niet verteld is waar je kunt drinken, of in welk dorp een supermarkt is. Gelukkig is ook daar in voorzien met een boekje: The GR11 Trail, van uitgeverij Cicerone. In het boekje staan naast kaartjes van de route, ook veel handige tips en adviezen. Die neem ik dus mee. Net zoals een GPS apparaatje. Verdwalen in de bergen trekt mij niet erg en ik hoop dat te voorkomen met mijn Garmin GPSMAP 66sr. Nu schijn je niet overal GPS ontvangst te hebben, dus goed opletten blijft belangrijk.

De GPS heeft een accu in zich die logischerwijs van tijd tot tijd opgeladen moet worden. Daarvoor neem ik een powerbank mee. De website Tweakers.net voert jaarlijks, meestal vlak voor de zomervakantie een test uit met Powerbanks. De Xiaomi Mi 50W Powerbank van 20000mAh kwam het beste uit de test. Daar vertrouw ik dan maar op.

Alles bij elkaar sjouw ik zo heel wat kilo’s mee in mijn rugzak. Op internet zie je verhalen of video’s van mensen die hun uitrusting zo licht mogelijk proberen te houden. Soms lijkt het alsof gewicht het enige argument is om een bepaald artikel wel of niet aan te schaffen. Aan mijn lijst is ongetwijfeld het een en ander aan te merken of te verbeteren, maar voor nu denk ik een goede mix gevonden te hebben tussen gewicht en comfort.

Een lijst met alle spullen die ik meesleep vind je hier: Paklijst