Dag 49 – Zee

Ik overnacht op een naar camping omgebouwde biologische boerderij in Rabos. We arriveren pas tegen een uurtje of negen in de avond, omdat we een poosje recreëren in een dorpje net voor Rabos, Espolla. We komen net na de middag, rond een uur aan in Espolla. Het in eerste oogopslag een mooi dorp, maar het lijkt uitgestorven. We zien geen mens in de smalle straten. Omdat we gehoord hebben dat er een restaurant moet zijn, zoeken we die met behulp van Google Maps op. We lopen er naartoe en zien dat in het straatje voor het restaurant een bankje staat. We ploffen er op neer om even uit te blazen van de hitte. Als ik een beetje bekomen ben loop ik naar het restaurant toe en open de deur. Tot mijn verrassing kom ik terecht in een grote ruimte vol mensen, die allemaal gezellig zitten te eten en te drinken. Het lijkt er op dat de inwoners van Espolla de hitte ontvluchten en dat gezamelijk doen terwijl ze lunchen en wat drinken.

We gaan aan de bar zitten en zien afwisselend mensen uit het dorp achter de bar dingen doen. In de eerste oogopslag is er geen vaste barman. Omdat we daarom niemand kunnen aanspreken om wat te bestellen, lopen we zelf maar naar de grote koelkast toe en pakken wat we willen drinken. Daarna spreken we degene aan die zich het vaakst in de buurt van de bar bevindt en vinden hem bereid om onze betaling in ontvangst te nemen. We hadden ook zonder betalen weg kunnen lopen. Alles lijkt hier op basis goed vertrouwen plaats te vinden. Mooi dat dat zo op die manier kan.

Ander landschap

De camping in Rabos lijkt goed bekend bij de doelgroep. Er lopen opvallend veel mensen rond met rasta kapsels. Het heeft een beetje weg van een hippie camping. De eigenaar Alex, is een aardige gast en daar gaat het om. Om wat je doet, niet om hoe je je haar hebt.

’s Nachts wordt ik een paar keer wakker, door doffe dreunen in de verte. De volgende ochtend vragen we Alex ernaar. Het blijkt een afweer systeem te zijn tegen wilde varkens. In de wijngaarden zijn de druiven zo goed als rijp en wilde varkens vinden dat ook lekker. Ze kunnen in een nacht enorme schade aanrichten aan de druiven. De wijnboeren proberen ze daarom weg te jagen met harde knallen.

De zee

In La Porta de Selva raak ik vandaag de Middellandse zee aan. Ik ben dus in principe van de oceaan naar de zee gelopen, maar het “echte” eindpunt is Cap de Creus. Daar denk ik morgen in de loop van de dag aan te komen, wat dit avontuur ten einde brengt.

Filosofisch naar de horizon staren.