De snaar niet altijd strak gespannen kan zijn. En omdat de lichaamsdelen die nodig zijn om mijn iets te welvarende lichaam in beweging te krijgen begonnen te protesteren, leek het mij goed een rustpauze in te lassen.
Ik heb David, de eigenaar van de refuge gevraagd of ik nog een nacht langer mocht blijven. Dat was uiteraard geen probleem, want echt druk is het ’s zomers niet in de refuge. Wat hij de volgende ochtend tijdens het ontbijt pas verteld, is dat ik geacht wordt om negen uur de deur uit te zijn en ik mag mij om vier uur ’s middags weer melden.
Ik heb daarop mijn tablet, powerbank en camera gepakt en heb de hele dag wat rond lopen klungelen rond de refuge en in het dorp. Ik kan echt helemaal niets beginnen, want ook mijn tas ligt achter slot en grendel. Voordeel is wel dat ik goed met het doel van de dag bezig kan, namelijk uitrusten.