Do 08 aug
Vandaag was eigenlijk best een saaie dag. De route was simpelweg saai. De klim in de ochtend ging nog wel. Voor mij wordt het pas leuk wanneer ik boven de boomgrens ben. Daarvan zat er vandaag niet veel bij. Na het hoogste punt begon de kilometerslange afdaling over een weg naar het dorpje Parzan. Het dorp Parzan heeft niet een, maar zelfs twee supermarkten. Na Parzan begon de steigingweer, opnieuw over een weg naar de refugio libre waar ik nu zit. Ik ben weer in zo’n kleine gratis refuge gekropen. Het bevalt me wel, geen tent opzetten en afbreken.
Vanmorgen in de echte refugio, werd ik wakker met nog drie mannen in een klein kamertje, waarin net twee stapelbedden pasten. Omdat ik als nummer twee de kamer kreeg toegewezen, kon ik een laag bed kiezen. Dat heb ik het liefst, want dan kun je er gemakkelijker in en uit. De man die later boven mij kwam liggen was een stuk ouder dan ik. Ik heb daarom nog even met de gedachte gespeeld om hem te vragen of hij niet van plek wilde wisselen, zodat hij er wat gemakkelijker in en uit kon. Toen bedacht ik mij dat dezelfde man de morgen erop, vandaag dus, met een rugzak op zijn rug de bergen in trekt. Ik denk dat hij die paar treetjes van een stapelbed dan ook wel aankan en ben lekker blijven liggen. Hij leerde mij wel de juiste Spaanse uitspraak van GR11: Gee Erre Once. Kan een keer van pas komen tijdens een spelletje triviant.
Gisteren liep ik nog een poosje op met Valentine de Fransman en die zag overal marmotten. Ik zag ze niet en dat lag niet aan mijn ogen, want die zijn nog prima, ondanks dat anderen daar misschien wel aan twijfelen…..Vandaag ben ik wat beter op gaan letten en vervuld, nu ik een beetje weet waar ik op moet letten, zie ik ze ook. Vandaag heb ik er zo een stuk of negen gezien. Jonkies en grote, dikke ouden. Op de foto zetten heb ik ook gedaan, je kunt ze alleen niet terugvinden op de afbeelding.
Verder kwamen er nog vier reeën langs suizen en glippen ontelbaar veel hagedisjes voor mijn voeten weg. Soms moet ik oppassen waar ik stap, om te voorkomen dat er eentje verdwijnt onder de goedgeprofileerde zolen van mijn wandelschoenen.
