Za 10 aug
De refugio libre waarin ik gisteren overnachtte, stond in marmottenparadijs. Ik heb zeker negen van deze grappige dieren gezien. Rondom de hut stak het ook van de holen. Die beesten hebben ook wel zoveel van die gaten nodig waarin ze kunnen wegduiken. Er zijn namelijk geen bomen of struiken waaronder ze kunnen wegschieten als er plots een grijze man op flip-flops aan komt stommelen. Dan moet er wel een hol binnen handbereik zijn, waarin ze kunnen wegschieten.
Ondanks dat ik vannacht een paar keer wakker werd gemaakt doordat er beesten rondom de hut aan het slepen waren met dingen, werd ik vanmorgen goed uitgerust wakker. Het gekke van die hutten is dat je de deur, als die er al in zit, alleen van de buitenkant op slot kunt doen. Ik laat de deur dus maar open. Er zat de keren dat ik in zo’n ding overnachtte ook al geen raam in en ik vind een beetje frisse lucht wel lekker. Gevolg is wel dat je ook alles wat buiten gebeurd hoort. Toen ik wakker werd was het nog donker. Door de open deur zag ik op het pad van de GR11 mensen lopen met lampjes op hun voorhoofd. Zachtjes wiegend zochten ze zo hun weg.
Zo rond half zeven, tien over half zeven veranderd de wereld van: ” te donker om te wandelen” in: “precies goed om te wandelen”.
Vandaag mocht ik Puerte de Clistau bedwingen. Dat betekende een klim van duizend meter. Toen ik twee uur later boven was, waaide de wind koud om mijn bezwete ribben. Dat was dan ook ongeveer de laatse keer dat ik het vandaag koud had, want de temperatuur steeg naar een respectabel gemiddelde van vierendertig graden. De route van vandaag was verder mooi. Niet alleen het gedeelte hoog door de bergen, maar ook het lagere gedeelte. Het lagere gedeelte liep langs de rivier de Estos en voor een groot gedeelte door het bos. Ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met het bos. Als je er steil door moet afdalen is het echt niet fijn. De wortels en het blad zorgen ervoor dat je gemakkelijk struikelt en glijdt. Maar vandaag, op een redelijk vlakke ondergrond terwijl de zon ongenadig brandt, vind ik het juist weer lekker om door een bos te lopen. Zeker als er ondertussen nog het een en ander te bekijken valt.
Ik zit vandaag weer eens op een camping. Ik had eigenlijk in een hostal gewild, maar ik moet echt naar de supermarkt en die zit op de camping. Toen ik hier rond een uur aankwam, was het voor wat betreft de temperatuur eigenlijk al niet meer te doen en dan oeten de warmste uren nog komen. De camping heeft douches met thermostaatkranen. Die blijven dus gewoon stromen en ik heb er lang onder gestaan. Drie dagen zweet en vuil is via het afvoerputje verdwenen. Momenteel zit ik strategisch in het restaurant aan een tafeltje naast een stopcontact. Alles dat is voorzien van een accu ben ik aan het opladen.
Ik moet eens even naar de planning van de komende dagen kijken, want er komen wat dagen in de bergen aan, zonder supermarkten of 4g bereik. Eens kijken hoe we dat aanvliegen.