Zo 25 aug
Het was gisteren zaterdag en dus weekend. In Setcases waar ik overnacht, is net achter de locatie waar ik slaap een pleintje. Aan het pleintje bevinden zich drie restaurants, waaronder het restaurant waarin ik samen met Mike de Nieuwzeelander een kamer heb gehuurd van een Argentijnse rugby familie. Om de kassa weer eens goed te laten rinkelen hebben de restaurants een fiesta georganiseerd. In de hoek van het pleintje is een bandje neergezet voor de live muziek en het plein werd verder gevuld met stoelen en tafels. De stoelen en tafels werden uit de restaurants gehaald en buiten neergezet, waardoor het binnen in de restaurants een ietwat kale bedoening werd. Buiten was het daarentegen een stuk gezelliger. Josu, Mike en ik werden uitgenodigd om deel te nemen aan de fiesta. Iets dat we zeker niet afsloegen. De band was boven verwachting goed, het eten lekker en de wijn onvermijdelijk. Het werd een gezellige avond en de band stopte op een redelijk normaal tijdstip, waardoor onze slaap er niet onder hoefde te lijden. Helemaal super dus!
De hogere bergen liggen achter mij en op de GR11 zal ik niet meer boven de tweeduizend meter komen. Dat neemt niet weg dat er nog steeds flink geklommen en ook flink afgedaald moet worden. Dat zal in de aankomende week langzamerhand afnemen. Vandaag was een mooie, niet al te warme dag, in een mooie omgeving. Het ruige is wel van de bergen af. Ze zijn weer groen, met veel meer afgeronde toppen.
Na de dagelijkse klim die vandaag zo’n zeshonderd meter besloeg, ging de wandeling vanaf het hoogste punt langzamerhand naar beneden.
Vanaf een met gras begroeide collado kronkelde de wandeling vaak over een smal pad naar beneden, door weilanden, bossen en ander natuurgebied. Op sommige plekken zijn hier de bramen al rijp. Ik heb vandaag al een paar handjes vol van de struiken gesnoept. Dan zijn ze het lekkerst. Er bevinden zich in dit gedeelte van de GR11 maar weinig wandelaars, vergeleken met andere etappes die ik heb gelopen. Het is daardoor lekker stil op de route. Het enige dat je hoort zijn je eigen voetstappen, die knersen in het grind van het pad. Of beestjes die naast het pad, ritselend door de bladeren een schuilplaats in vluchten.
Vannacht overnacht ik in het plaatsje Beget. Een restaurant dat wordt gerund door een kunstenaar heeft in het grote weiland achter het restaurant ruimte gereserveerd, waar je gratis mag kamperen. Ze hopen uiteraard dat dat goed is voor de klandizie van het restaurant. Het pad naar Beget toe herinnerde me er soms nog wel aan dat ik me nog steeds in de bergen bevindt. Naast een smal, soms afbrokkelend pad bevond zich een afgrond van tien tallen meters diep, dat eindigde in een riviertje. Als ik daar in zou vallen, zou een zwemdiploma geen verschil meer maken.
Josu heeft, misschien iets te voorbarig zijn tent al terug gestuurd naar huis waardoor zijn rugzak een stuk lichter is geworden. Nadeel is wel dat hij nu geen tent meer heeft en iedere keer op zoek moet naar een slaapplek. Gelukkig is hij slim en creatief. Voor vannacht heeft hij een slaapplek gemaakt van het. grondzeil van mijn tent.
